Dag 8

Vanmorgen vroeg uit de veren. Tenminste moi. 06.00 u. Nog ff wat rond kijken en met m’n ogen draaien en de badkamer op.

Ben lag nog wat te gapen en verdwaast rond te kijken, hoe laat is het ... ondertussen kwam Helmut ook uit zijn hok. Gutte morgen hershafte!, gute morgen Helmut. Und Helmut keet auf den pot.

Eenmaal klaar allemaal en naar beneden met rugzak en al. Hop de keuken in voor het ontbijt. Weer lekker oud stokbrood van de dag van gister, boter erop en “jaja” weer jam. Waarschijnlijk kennen ze hier niks anders. Maar van de andere kant, het is overleven en “Thats the Camino” Koffie komt uit een klein pakje, water in een glas, poeder erin, beetje melk en de magnetron in op 2 min.

Yesssss, we hebben koffie. Nadat al dat voer op was, nog ff de zaak afwassen en opruimen, want je wil toch een voorbeeld zijn en alles netjes achterlaten voordat je naar buiten gaat en de sleutel in de brievenbus pleurt. Want op veel plaatsen heb je de hele hut en het vertrouwen voor je alleen.

Voordat ik als laatste naar buiten ging, ja sorryyyy, maar ik moest nog ff een ei leggen, kwam ik op de gang, en ja hoor. Ze, Ben en Helmut hadden me te pakken. Ik had al zoiets in de gaten. Rugzak van beiden waren weg, alleen de mijne stond er nog. Dacht eerst, die 2 hebben zich verstopt. Nee dus, of wel! Ze waren naar buiten gegaan en hadden de deur op slot gedaan zodat ik niet naar buiten kon. Ik s’morgens vroeg lachen, jaja, ik had al zoiets in de gaten. Grapjassen. Ik kon het wel zelf gedaan hebben.

Eenmaal weer de pijlen gevonden te hebben, zijn we weer de Caminos die hun weg vervolgen, ditmaal over paden met echt grote keien, ik mag wel zeggen, rotsen.

Ik blijf het zeggen, de Camino lopen is mooi, is schitterend maar ook een hele uitdaging, waarvan ik zeg, bedenk waar je aan begint en wat je reden en doel is. Uiteraard is je doel Santiago halen, wat voor ons geen probleem hoeft te zijn. Maar de reden is belangrijker dan je doel! En zoals de onbeschreven regels zijn de woorden, wat op de Camino gebeurd of wordt verteld, blijft op de “Camino” 😉

Vandaag weer een tocht gehad van 24 km, we komen weer korter bij en zitten bijna op de helft.

Elke tocht is nagenoeg hetzelfde. Maar toch zie je steeds weer andere dingen om je heen gebeuren.

We zijn ook net weer terug van het avondeten en onderlingen verhalen. De Spanjaarden eten nu eenmaal pas om 20.30u en moeten wij ons bij aanpassen, ook al zijn we er niet blij mee, want we willen toch vroeg naar bed en ik moet hoe dan ook mijn verhaal nog maken, ook al is het nu alweer 00.27 u en ik wil eigelijk pitten. Ook al lig ik op bed, ja lekker relax en moe. Maar, alles voor mijn volgers 😉

Tijdens het eten, of liever gezegd erna met sowieso een lekkere fles rode wijn komen er verhalen los. Zo ook van onze grote vriend Helmut. Zijn reden dat hij al voor de 5 of de 6 keer de Camino loopt is, om ook zijn grote zware rugzak te legen. Wat eigenlijk niet kan. Een man van 70 die dan naast je zit en (een klein stukje) van zijn leven vertelt met grote tranen in zijn ogen, waarbij je het zelf ook niet droog houd en ik hem mijn nieuwe zakdoek geef en hij er weer dankbaar voor is. Ahhh ik heb thuis nog zoveel zakdoeken liggen en nog enkele bij me. Ik kan hem wel missen. Je mag hem houden vriend Helmut, zo heb je toch een klein aandenken van mij!

De Camino maakt iets bij je los. Zo zegt Helmut ook, de Camino loop je voor jezelf, gewoon voor jezelf om te kijken waar je weg ligt en wat je kwijt wil. Zelf ben ik daar op de 8e dag nog zoekende naar, ja, ik wilde de Camino al heel lang lopen, zat al heel lang in mijn kop. Heb het besluit genomen in 2018 toen het op tv was, nu ga ik het doen. En toch ben je nog zoekende. De tijd zal het leren! Maar antwoorden blijven nog steeds weg. Waarschijnlijk zul je nooit een antwoordt krijgen en blijf je op een of ander manier zoeken.

Ik heb ook dingen bij me die ik achter wil laten, dingen die ik heb gekregen van personen die toch ergens in geloven en zich ook willen vast klammen in een geloof waar ze kracht uit willen putten. Oke, niet iedereen geloofd of wil geloven. Ook daar is bij mij persoonlijk een twijfel. Er is zoveel gebeurd in het leven, dat je soms het geloof aan de kant zet. Ondanks dat, loop ik toch de Camino, en de Camino lopen heeft met een geloof te maken. Waarschijnlijk ben ik daarom nog zoekende en zit de onrust nog steeds in mij. ook Ben heeft zijn reden! Net zoals Helmut en zovelen. Maar nogmaals! Wat er verteld wordt op de Camino, ...

Met deze woorden sluit ik mijn verhaal, of zoals al iemand tegen mij heeft gezegd, mijn Column met de woorden,

Slaap lekker en morgen gezond weer op.

Buen Camino 👣👣