Dag 21

Vandaag een kleine 20 km weten te overbruggen, en ja, we waren weer berggeiten. Zitten op de helft op weg naar Finesterra. Nog 2 etappes te gaan, dan zit het erop. We gaan met de bus terug naar Santiago, verblijven daar nog een dag en daarna op naar Porto.

Uiteraard was het deze morgen om 08.00 uur weer hetzelfde als anders. Mist. Om 09.45 uur liet de kopere ploert zich weer zien en de dag was weer geweldig. Toch kwam er in de middag weer een dreiging aan. Oke, zak over de rugzak, jasje weer aan, en de plu in de aanslag, terwijl ik dat eigenlijk niet wilde. Het was toch een kleine 24 gr, maar hier kun je niet van het weer op aan. Als er een dreiging komt, kun je beter voorbereid zijn, want het kan soms heel snel gaan. Toch is onze tocht nog droog gebleven. Gelukkig, want je wordt er niet vrolijk van als je in de regen moet lopen.

We lopen door enkele kleine dorpjes waar de hanen ons welkom heten. Maar ook de honden kunnen er iets van, ook die heten ons welkom voor het hekwerk waar ze zitten de boel te bewaken. Toch maar niet te kortbij komen, sommige hebben toch wel héle grote tanden.

Het is vandaag druk op de route. Vele Caminogangers voor en achter ons en soms schrik je je helemaal de pleuris als er ineens Caminos per fiets naast je zitten op paden waar wij het nog moeilijk hebben om te lopen.

Ben stuurde nog enkele foto’s dat hij bij de arts op tafel lag en die hem zijn voeten aan het verzorgen was. Rene liet nog weten dat de arts met één oog naar Ben keek en het andere in zijn binnenzak, als dat maar goed gaat! Hij liet ook weten dat het een stuk beter ging met Ben. Dat is dus ook weer positief hé. Op de ander foto had hij een St. Jacobsschelp gevonden. Die wil hij gaan gebruiken zaterdag (als Helmut en ik ook zijn gearriveerd) bij zijn ritueel. Uiteraard met 3 glazen en een fles rode wijn 😏

Vanmorgen toen we vertrokken in de mistige situatie en rustig onder een sierlijke boog door liepen, aankwamen aan het begin van de bosrand en langs een kerkhof liepen, zag je alleen de koppen van de kruizen die toebehoorde aan de graven. Ergens in de verte hoorde we een zwarte kraai zijn geluid maken. Zou deze nu echt op een kruis hebben gezeten van een graf! We zagen hem niet, maar verderop verscheen er héél langzaam iemand uit de mist, het zal toch niet hé. Kerkhof!, zwarte kraai! ... iemand! ... Je hebt van die gekke films dat er “iemand” staat met een grote muts op en een hele lange jas aan en die een ... bij zich heeft. Hoe noemen ze die “iemand” ook weer? ... owwww ja, ... Pietje de .... ⚰️

Toen we dichterbij kwamen, Jezus, ja die niet, maar het was een oud vrouwtje die een beetje krom voorover liep en sloffend over het paadje liep. Ze keek ons ook niet echt aan en slofte verder langs ons door. Toen ik om keek was ze ook weer ineens verdwenen. Het zal toch niet hé!

Wat oude kerkhoven met je verbeelding kunnen doen hé. En dat oude vrouwtje had toch écht geen bezem bij zich. Ik heb toch even mijn wenkbrauwen moeten fronzen en ben maar weer gewoon doorgelopen, met af en toe toch een raar geluid naast me die uit het mistige bos kwam!

Maar ahhhh, ook dat is de Camino hé. 😉

Voor nu weer:

Buen Camino 👣👣