Dag 15

27 september 2019 - Fondo Da Xesta, Spanje

Wegwezen uit dat hok waar zo’n 20 pers lagen te pitten, zagen en wat nog meer. Op naar de plek waar we hadden afgesproken voor het ontbijt.

Dit te hebben genuttigd, komen we buiten en de eerste druppels vielen al. Ik zag de geest al kruipen. Nee hé, niet weer zo’n dag. Nu mag het van mij gerust een beetje regenen, zolang het maar droog blijft. Van die enkele druppels werden het dan ook al snel meerdere.

Je weet wel, van die miezerregen waar je niet blij van wordt en waar je van denkt, nog ff wachten voor ik de zak over de rugzak trek, nog ff wachten voor ik m’n regenjas neem, nog ff wachten ... En dan is het te laat, want je denk, het gaat zo over omdat ze geen regen hebben gemeld.

Weer 6 uur door deze zooi gebaggerd over paden met keien, stenen en rotsen en die ook nog een glad waren door de regen. Bij elke stap die je deed was het oppassen geblazen. Je moet er toch niet aan denken dat je uitglijd en dat er iemand een spagaat maakt van heb ik jou daar, of een been of heup breekt. Hoe krijg je die daar weg in de bergen en tussen het struikgewas die zo af en toe in je lijf steken. Af en toe heb ik het gevoel alsof ik Rambo ben daar in de Jungle. Nu heb ik wel het figuur ervoor 😊, weet ik wel met mijn vijfenhalf sickspack. Maar het was weer afzien.

Ben zijn knie heeft vandaag ook weer de ultieme krachtmeting moeten meemaken. Ook hij was er niet blij mee. Eenmaal weer zo’n Flintstonepad te hebben overwonnen, ja wat naar boven gaat, gaat ook weer naar beneden 😉, nu heb ik daar niet zoveel problemen mee, maar dan weer naar links omlaag. Ik weer lachen terwijl ik achter mij hoor, néé he. Ben dus 😁.

Ik denk dat als er voor Ben nog een volgende Camino komt, hij beter overal de lift kan nemen. Of, er gaan ook paden speciaal per 🐎, zo spaart hij wel zijn knie en krijgt hij geen blaren 😊

Maar goed, 6 uur door de regen banjeren is in ieder geval geen pretje. Weer alles wassen en hopen dat het morgenvroeg droog is en vooral mijn schoenen. Geen föhn in de hut 🤨 dan maar vullen met papier, in de hoop dat morgen de ergste vocht eruit is.

Ahhh ja, van de andere kant is dat ook de “Camino” en er toch voor zorgen dat de lol erin blijft. Anders wordt het toch al zo saai onderweg.

We hebben in ieder geval weer een leuke kamer met een warme douche en mooi bed, dat laatste moet ik dan nog maar ff afwachten want het bed gaat nogal heen en weer. Maar wat wil je voor €17.50 pp. We zitten en liggen droog, voor dat geld ga ik echt niet onder een brug, en Ben denk ik ook niet.

Het avondeten was enkele borden soep met alleen vermicelli erin, ahhh het was weer warm en lekker. Daarna kwamen borden met vlees met behoorlijke vetranden en stukken bot en knoert erin. Ahhh ja, dan maar eromheen zagen. Owww ja, uiteraard wéér met friet 🥴 en de nodige🍷 aan de de prijs van €15.- pp

Ergens ben ik blij als ik weer thuis ben en dat ik kan gaan afkicken van al dat spul, want op een of andere manier wordt ik dit leven wel een beetje zat.

Voor ik ging liggen, nog even naar de plee. Ik ga zitten en de hele bril schaats heen en weer, lijkt wel een circus. Het was allemaal clean, daar gaat het niet om. Maar Ben was er nog niet, en ik had al voorpret met de gedachten dat hij ook nog een ei moest leggen als hij terug kwam. Dus tijdens dit schrijven, jawel ... jullie raden het al. Ben kwam binnen en hoppa de pot op. Gloeiende Gloeiende met een hoop kabaal 🤣, ik lag al, anders was ik omgevallen van de lacht. Ahhhh wat is de Camino toch mooi.

Zo ging het ook vanmorgen. Ik was redelijk op tijd wakker en dacht, het is nu nog niet druk beneden met al dat volk. Ik sta op, ga naar beneden mijn afval storten in de pot en had voor mij nog net genoeg wc papier. Oke, nergens iets te vinden. Handen wassen, gezicht en tanden poetsen. Kwam Ben aanrennen 😂 Hup de pot op. Ik zeg, er is wel geen papier meer 🤣 hij helemaal in paniek. En ik moet zoooo erg met zoveel goddelijke woorden 😂 En ik bleef er weer in. Had hij zich ergens een krant gejat en had hij bijna de Franse letters op zijn kont staan 🤣. Ik heb hem dan toch maar gered met een rol die ik bij de dames had weggehaald. Helper in de nood 😜

Ahhhh wat is de Camino toch mooi.

Bij deze zeg ik weer:

Buen Camino 👣👣

Foto’s

6 Reacties

  1. Rudy J Scholte:
    28 september 2019
    Mooi verhaal weer Jean, je moet Ben niet zo plagen, veel succes maar weer
  2. Jean Arntz:
    28 september 2019
    Dat noemen we humor 😉
  3. Trineke:
    28 september 2019
    Hoi Jean. Weer een schitterend verhaal. Je moet schrijver worden. Je boeken kunnen zo verschijnen. Veel succes nog. Groetjes
  4. Jean Arntz:
    28 september 2019
    Dankjewel meid. Ik zal er over nadenken! 😉
  5. Riny en Nic:
    28 september 2019
    Wat een geweldig verhaal.
    Ja, je kunt zo een boek schrijven,zo mooi als je schrijft.
    We kijken er elke dag naar uit.
    Het einde is bijna in zicht , hou vol.
    Groetjes Riny en Nic.
  6. Jean Arntz:
    28 september 2019
    Nog 2 etappes van 20 km en lopen dan Santiago in. Kijken er naar uit. En ik maak als ik thuis ben zeker een boekje over de reis. Marianne doet al mijn verhalen opslaan in word document en ook de foto’s. Komt goed.