Dag 13

Eigenlijk niks te melden. Ondanks dat we samen met z’n drieën een mooie rustdag hebben gehad. Vanmorgen op ons gemak een lekker ontbijt op de Plaza de Mayor. Warme broodjes met een lekkere bak koffie.

Daarna zijn we wat gaan rondlopen en op zoek gegaan voor een tandenborstel voor der Helmut. Toen door een markthal gelopen, en ergens weer een koffie met broodje en vis genoten.

Soms moet je je zelf ff verwennen hé! Terug naar ons nest en even ieder voor zich zijn ding doen. Vraag me niet wat! 

Nadat ieder zijn ding heeft gedaan! Zijn we noodgedwongen weer de Plaza op gegaan, ons wandelwijntje genomen!

Marianne liet me al weten dat ik op mijn lever moest letten, niet dat ik daar problemen mee heb. Maar ahhh ze meent het ook goed met me hé. Soms kan de Camino hard zijn, wat de nodige drankjes betreft 😊 ... Heb je het alweer, mannen onder elkaar.

Morgen gaan we weer lijnen. Ben ook!

Maar we moesten vandaag goed tanken, op welke wijzen dan ook, want morgen hebben we weer een behoorlijke klim van 560 mtr, en dan hebben we deze voorraad toch nodig. Hoppaaaa recht omhoog. Ik kijk er echt naar uit. 🥴 ... Hoor Ben zijn knie al kraken. 😁 Grapje hé. Hij smeert en masseert hem dat hij een ons weegt.

Maar ik had eigenlijk niks te melden!

Het mooie is, dat als je op de Plaza zit, de Caminos van links en rechts ziet opkomen. JaJa, zo ook “katweezel”, onze redder in de nood toen wij zonder water stonden de eerste dag. Wat is het toch een geweldige vent die in mijn ogen even erbij wil zijn en dan ook weer op zich zelf wil zijn.

We weten tot nu toe niet je echte naam!, hopelijk komen we er nog achter vóór, of als we je hopelijk nog zien in Santiago.

Het was ons in ieder geval een eer je te hebben gekend! En hopelijk ooit ... Op de lange tocht die wij (Ben en ik) de eerste dag maakte, en hij steeds achter ons liep, heeft hij ons gewoon 2 flesjes water gegeven om te overleven. Dat doen caminos onderling. Je laat niemand aan zijn lot over, ook al was ik 5 woningen af gegaan om te kijken of ik water kon krijgen, want Ben was op dat moment wel het ergste eraan toe. Of ze hadden zich verstopt, of ze wilde niet open maken, of er was echt niemand? ... Thats the ... Maar nogmaals, onze reddende engel was Kat... En dat heb ik hem vanmiddag terug betaald met een lekker biertje 🍺

Maar, ik had eigenlijk niks te melden!

Na ons lekker eten en drinken zijn we nog een afzakkertje gaan halen, nog enkele vertelsels onder elkaar hoeveel we van elkaar houden etc 🥴 en daarna naar onze hut.

Maar nogmaals, ik had verdorie niks te melden en nu zit, owww nee, lig ik nog te lulle om 01:29 u met jullie over een dag die niks heeft voorgesteld.

Ik had jullie liever verteld over de snurkgeluiden van Ben die hier tegen mij over ligt, maar ahhhh, alles blijft op de Camino 😉

Buen Camino 👣👣