3e dag

Vanmorgen vertrokken met regen om 09.30 u. Na 2 km was het weer droog en konden we onze plunje weer zodanig opruimen, dat het in de wind kon drogen.

Links en rechts hingen sommige regenachtige gedaantes achter onze rugzak te zwaaien en te drogen in de woeste wind.

De tocht vandaag zat gepland op 19 km. Nu is 19 km niet ver. Maar in onze situatie zit dit helemaal anders in elkaar.

Je kunt de Camino nu eenmaal niet lopen als een trainingstocht, wandeltocht of een 4daagsetocht. De Camino loop je op een heel ander manier. Berg op en af. Maar vooral op je eigen manier!

En in kan jullie vertellen dat de 7heuvelen die we elk jaar lopen, waar ik (persoonlijk) 7 km per uur loop op de 4daagse niks voorstellen. De Camino is heel anders en een hele uitdaging.

Dus:

PlusMinus 3 A 4 km per uur. Ja, zelf wil ik, ondanks dat ik (maar Ben ook) 8 kilo op mijn/onze rug mee zeul(en) harder lopen. Maar het kan niet. Ik moet mij aanpassen.

Aanpassen aan het tempo van Ben, zelfs dat kan ik niet, en hebben er ook onderlinge afspraken over. Ik loop nu eenmaal iets harder. 

Ik loop dus gewoon lekker door en geniet van alles wat er om mij heen gebeurd, dat doet Ben op zijn manier ook. De natuur is zo schitterend en puur.

Om de 50 A 70 mtr kijk ik even om of Ben er ook nog is, yep, hij loopt nog steeds achter mij met zijn wandelstokken. Ik ben dan toch weer ff gerust. Op een of ander manier moet ik hem toch in de gaten houden, en uiteraard doe ik dat dan ook graag. Je wil ook niet dat er iets gebeurd.

Halverwege onze tocht horen we héél in de verte iemand op ons roepen, iemand op een fiets die ook de Caminotocht doet. Ollá Ollá Buen Camino en zwaaien naar ons. Het is een geweldige begroeting die de Caminos onder elkaar doen. Wij natuurlijk ook terug. Ollá Buen Camino. Het doet iets in je lijf en je weet nog even niet wat. De tocht zal het leren!

Aangekomen na 19 km op de plaats van bestemming, hier en daar vragen in ons goede verstaanbaar Spaans!, komen we toch weer uit, na behulp van wéér een andere Camino loper, die al een half uur rondjes liep te lopen (in dit geval een gezellige Duitser Helmut) om een hostel of wat dan ook te vinden. Want we willen absoluut niet in een Munucipal slapen.

Hij is er al vaker geweest en weet de weg. Maken wij dus mooi gebruik van!

Je kent de Duitsers, nadat we de sleutel hadden en onze pleunje hadden gedumpt zijn we een paar biertje gaan pakken en enkele hapjes erbij, und jawool: “Braadwurst und spek mit stikbreed”  Moet zeggen, was niet verkeerd 🤗

Terug naar ons hok. Douchen en tot onze verbazing stond de baas des huizen klaar met een (gratis) lekkere rode wijn voor ons 4ren. Uiteraard met de baas erbij.

Gastvrijheid staat hier toch op de eerste plaats. Op welke manier dan ook.

Na de verplichte fles genuttigd te hebben zijn we na een barretje gegaan om nog iets te nuttigen. En zoals het op de Camino kan lopen, komt er gewoon weer een vrouwtje bij ons en sluit zich aan. Weer een Duitse meid, getrouwd en kids. Ik bedoel maar!

Aangezien de Spanjaarden (net zoals de Fransen) laat gaan eten, hebben wij ons in die paar dagen erbij neer moeten leggen dat we vóór een bepaalde tijd niks te eten kunnen krijgen dan een zak ships.

Dus wachten op de tijd. Op naar een restaurantje. Leuke tent gevonden. We waren met z’n 4ren

Eten besteld, en fles rode wijn, daarna nog een fles rode, waren we pp een “schandalige” prijs kwijt van €10.00 , waar praten we over.

Owwwjaa, er was ook nog een lekkere kop cappuccino bij voor ons allen. 

Ik blijf hier schrikken van de prijzen!

En dan komt er een tijd om te zeggen, we gaan terug en naar het nest. Iedereen slaapt, maar ik mag dat nog niet, dit, omdat ik jullie toch mijn korte verhaaltje wil vertellen en laten lezen over een klein gedeelte van de dag. Ook al ligt er een bed verder iemand te snurken 😴 Ja, mijn wandelmaatje waar ik elke dag op moet letten! 😉

Tot nu zeg ik weer om 01:21

Buen Camino 👣👣