Dag 4

Olla,

Weer vroeg op weg. 08.00 u is een mooie tijd om te lopen. Het waren vandaag 22 km naar Granja de Moreruela.

Eerst naar een bar buiten op terras voor een bak koffie en enkele donuts als ontbijt. Het is elke ochtend behelpen, maar “Alles kump good”

Na aftellen van kilometers die al gelopen zijn, staat de teller op 370 km die nog moet worden afgelegd. Dus, 110 km zitten in de pokket. En dat op 4 dagen tijd 😉

Het was vandaag weer een mooie tocht, we merken dat we beter gaan lopen, maar het wordt er ook zwaarder op. Zeker op de paden en wegen die vol liggen met ontelbare grote en kleine stenen.

Op deze manier worden onze schoenen wel heel goed getest. Kijken wat ze kunnen verdragen. Het is een slijtageslag.

Met af en toe een deuntje zingen en fluiten slaan we ons er wel doorheen. Schouders, rug en voeten beginnen de kmters nu wel al te voelen. En we moeten nog zover!

Een van de Caminolopers had gebeld naar het adres wat wij hebben gekregen om een slaapplek. Want er liepen ook nog diverse Spanjaarden een Ier en ? Voor ons. Dus ff de zaak veilig stellen voor we in een Munucipal moeten gaan. Daar zijn we niet blij mee.

We hebben weer een mooie veilige plek, waarbij ik vandaag een twee persoons bed voor mij alleen heb en Ben een eenpersoons bed, wat uiteraard ook heel ruim is. Maar wat het belangrijkste is, alles is schoon. Weer een mooie plek voor €20.- pp.

De prijzen zijn overal belachelijk goedkoop. We wilde naar de bar voor we gingen douche om een Caminopint te pakken, gaat ineens de deur open van een winkel. Komt er een mevrouw naar buiten gerend, of we nog iets nodig hadden voor morgen, want we gaan zo sluiten en morgen later open. Er is feest in het dorp.

We hebben 2 grote flessen water gekocht met koekjes voor morgen onderweg, boterhamvlees 2 pakjes €4.50- bij elkaar. Is toch lachen 😊

Nu had ik begrepen dat we zometeen Tappas gaan eten ergens, maar eerst de was nog doen en ophangen, euhhh, daar is Helmut mee bezig. De wasmachine gebruiken, €0.- met waspoeder en al. Maar we moesten wel poko poko doen. Voor de niet Spaans sprekende en begrijpende onder ons. Poko Poko betekend gewoon, niet teveel of beetje zuinig zijn. 😉 

De bewoners van de dorpen waar we doorheen trekken, zijn super lief en beleeft. Ze helpen je overal mee en wijzen je de weg als ze zien dat je aan het zoeken bent.

Nog ff dan spreek ik gewoon Spaans 🥴

Als je ergens komt, terras of waar dan ook, en je hoort de Spanjaarden praten, denk je, die slaan zich zo meteen de hersens in, zo tekeer gaan ze. 😊

Ik heb het onderweg gemerkt toen we een kleine bar tegen kwamen. Ze hebben allemaal van die slingers voor de deur hangen om de vliegen te weren. Niet dat het veel helpt, want het stikt er overal van de vliegen.

Ik dus ook naar binnen. Rugzak nog om. Hangen al die slingers om mijn nek, wandelstokken en rugzak. Keleere, ik kwam niet meer voor of achter uit. Daar kwam de senorita aanrennen, alsof er iemand met een sirene naast me stond, zo ging ze tekeer 🤣

Maar goed, ze heeft me bevrijd uit mijn wurggreep en kreeg toch nog iets fris te drinken.

De tocht voor morgen is bij mij nog even niet bekend, ook niet hoelang. Maar achhh, je loopt de Camino hé. En de Camino is een tocht om te ontspannen uiteraard met een grote inspanning.

We zien wel morgenvroeg. Jullie komen het allemaal te weten, tenminste als ik de puf heb om te typen. Want hoevaak ik iets opnieuw moet aanslaan 😫

Eerst straks maar eens kijken of we iets te eten kunnen krijgen 😉

Tot nu zeg ik wéér:

Buen Camino. 👣👣