Dag 5

Olla,

Zoals elke morgen gaat de wekker op mijn foon om 06.00 af. Zo ook vanmorgen. Aangezien ik wéér voor de wekker wakker was, zit toch een beetje onrust in mij, weet alleen niet waarom, aangezien de Camino relaxen is!

Maar goed, opstaan, water in je gezicht gooien en al het gedoe wat er gedaan moet worden alvorens je je broek en weer een schoon T-Shirt, sokken en schoenen aan kan trekken, naar de keuken.

Flessen vullen met water uit de grote flessen die gekocht zijn in het kleine winkeltje om de hoek, want het kraanwater vertrouwen we toch niet erg en smaakt ook niet lekker.

Koffie zetten was er dit keer niet bij, aangezien we ook geen koffie gevonden hebben. Boter was er ook niet. Tja, je kunt ook niet alles hebben voor de belachelijke lage prijzen in dit land.

Ben was in de weer met een brood wat gister ook gekocht was in het nostalgisch kleine winkeltje. Ja, we hadden toch brood nodig en daar werd wat vlees op gedaan en klaar. Nooit geweten dat ouder brood wat al een beetje hard was toch onderweg nog zo lekker kon smaken.

Nadat we allemaal klaar waren, Ben, Brigitte, Helmut en moi zijn we buiten nog even gaan zitten en ik had uiteraard Marianne even aan de lijn. Ondertussen kwam Eva ook nog bij ons aan, zij slaapt in Manucipal.

Häbt ir koffie, ig zaake, ig weis es nicht. Kom rein und zuche der koffie. Niks dus. Nadat er enkele peuken werden genuttigd, uiteraard niet door mij, heb ik mij rond 07.30 u mijn rugzak om gehangen, ik zeg ik ben weg, maar de rest kwam ook mee.

Op naar Tabara, een tocht van 27 km. Persoonlijk vond ik het een zware tocht met een behoorlijke zon op onze bol. Ben had er ook moeite mee. Veel water drinken was echt geen overbodige luxe. En uiteraard ook zorgen voor de inwendige mens. Oja, het oude brood 😉 en wat koekjes die ook al niet meer aan de verse kant waren.

Maar ja, thats the Camino. Je moet het doen met wat je hebt.

Een zware tocht met paden vol stenen, nu lopen we daar al 5 dagen over, maar de stenen beginnen toch langzaam onder je voeten te voelen. Maar wat je absoluut niet mag doen tijdens de Camino is, mekkeren over alles wat je voelt.

Er is een gezegde op de Camino, alles wat er gebeurd op de Camino, blijft op de Camino. Zo ook de pijntjes die je voelt. Soms komt er een emosnik van jezelf voorbij, maar aangezien ik altijd iets harder en vaak alleen loop, (uiteraard mijn eigen keus) merkt niemand daar iets van en geef ik mezelf een flinke preek, van komop Kl... je hebt het zelf gewild en het is je eigen keus, je wist waar je aan begon L...

En dan lach ik weer, ja soms heb ik ook lol in mijn eigen. Vertel ik me weer een mopje die ik al jaren ken en dan ga je weer vanzelf. Hé Marianne!

Ahhh, als je een verslag maakt over een wandeldag, kan ik wel blijven schrijven/type. Maar mijn vinger heeft ook een slijtageslag en die moet ook nog lang mee.

We zitten vandaag in een hotel. Ja echt, een hotel aan de prijs van een kamer voor 2 pers met ieder een apart bed en avondeten aan de prijs van €26.- PP. Ja daar kun je wel vaker de Camino voor lopen.

Nog even. We zijn onderweg ook nog gestopt bij een bar. Eindelijk koffie.

Koffie besteld, en lekker dat die was! Echt super.

Ben en ik koffie, elk nog een glas 7up met ijs en een citroenschijf erin. Een grote fles water van anderhalve liter, want ons water was op. Dus bijtanken. Dit alles aan de prijs van €3.50- PP 🤣 Je gelooft het echt niet.

Ik lig aan het raam en hoor mijn naam roepen, wil je ook een biertje! Jaja ik kom eraan, terwijl ik op de achtergrond ook het gerommel hoor van onweer. Ja dat was al verteld. Het kan beter vanavond gebeuren met regen dan dat we dat morgen over ons heen krijgen. Toch!

Tot nu zeg ik naar wéér,

Buen Camino 👣👣